Mostrando entradas con la etiqueta Comenta o Comando Lura. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Comenta o Comando Lura. Mostrar todas las entradas

martes, 27 de septiembre de 2022

Un verano al norte del río Pecos...

Cuando ya dábamos por fallecido el club de los "14 plumillas" nos ha llegado a la redacción magrebí una crónica del verano 22, uno de los más sudistas de la nueva era Madriñenta. Créetelo.

Como es bien sabido, al norte del rio Pecos (antes Minho) no se mueve ni una hoja sin que A Madriña dé su beneplácito. Este verano ha sido tal el nivel y cantidad de eventos en el B.M. que nos ha dejado exhaustos de emociones pero eso sí, con las pilas recargadas para una buena y productiva temporada otoño-invierno.

Anyway, anyhow...

Si estuviste en todas, alguna o ninguna de las acciones tu sabrás "y a mi plin" pero el caso es que o noso Comando Ex-Lura  se ha fijado cual buho y así en detalle nos lo cuenta. Que hable pues nuestro agente verde cuya verdigracia literaria crece a pasos agigantados. "Y eso que estamos en modo decrecimiento, menos mal" Turi-él dixit. Smile.

Comenta o "Comando Ex-Lura": Baixo miño de alto nivel

Á Madriña, da que nos consta a súa aparición, hai anos, no centro-norte do país (Corrubedo), gústalle o sur; nótase que aí se sinte cómoda, en casa.

Así, os seus froitos, sempre intensos e sentidos, agroman xusto ao carón da raia minhota, no que para nós é o Baixo Miño (o Alto Minho para os nosos irmaos), o máis “sur” que temos no país, ... aínda que para sures, o do noso benquerido ex-presidente, agora emigrante magrebí.

As probas son contundentes. Nos últimos meses: Cpk (Tomiño), African Party (A Guarda), Sinsalito (Martin-O Rosal) e Cine Tabagón (Tabagón-O Rosal) ... todas citas imprescindibles que melloran, anualmente, as edicións precedentes.

"Gong" dando la campanada !E, como chegamos “un pouco tarde” a falar delas, xa rematado o verán, centramos a atención agora só nas dúas últimas citas, sen por eso desmerecer en nada as anteriores, de pedales, cantigas e empanadas ;-)

O Sinsalito (na súa cuarta -4ª- edición, que moitos pensamos que xa nunca máis se celebraría, predicción que, pandemia mediante, cáseque se cumpre) volveu sorprender a propios e ex-traños, coa súa arriscada proposta de anarcoprograma, fórmula tán avanzada que non foi entendida pola totalidade dos asistentes, eiva que se tentará solucionar en vindeiras edicións, mediante instrucións máis detalladas e vistosos powerpoints ... ;-). Esta edición, adicada ao noso máis ilustre e querido emigrante africano (con agasallo e dedicatoria), transcorreu, ben avanzado agosto, entre deliciosos desafinos con coraçao e novas aportacións artísticas, bo humor, esquisitas viandas, gorxas ben regadas ... e diversos copos rotos. Xa entrada a noitiña, unha edición sorpresa do cinematográfico ciclo “Demasiados frentes abertos” presentounos -con M.Romón de mestre de ceremonias- a “Bim” (A.Lamorisse, 1951), film sobre o encantador burro magrebí que nos acompañou no fin de festa da noite rosaleira.

Xa en setembro, profundizamos na teima cinematográfica, coa proxección-coloquio de dúas curtametraxes do director local Gon Caride (“Morte e o meu avó” e “Octubre”), co luxo dunha presentación previa polo autor e un coloquial coloquio, posterior ás proxeccións ... un privilexio. O sector Tabagón-Arroiomuíños mantén alto o listón da cita, xa consolidada, de “Outros cines” á beira do río. As viandas (destacaron Tamara e Nenuca, con mencións á innovación e á tradición, respectivamente, e as famosas samosas lusas) e os caldos varios, acompañaron na súa xusta medida a eses momentos únicos.

O outono avisa que chega, e queremos tamén saber disfrutalo.

Saúde"

Se puede decir más alto pero no más claro. Obrigado pues a nuestro dear "C" Ex-L por tan sabrosa y apetitosa crónica.

A Madriña Bless You All (Hoxe specially ao noso Comando "Ex-Lura")

"Tomiño, A Guarda e Rosal agardando polos dois de Portugal" Someone dixit / Smile


martes, 24 de diciembre de 2019

Comando Lura y "Gente Joven"

"A veces, algunas veces, el cantor tiene razón 
No solo es su corazón lo que sale por su boca..."
María Ostiz dixit

Todo corazón en una noche memorable. Teresinha entre lágrimas y 6 tipos que saben bien lo que hacen y porque lo hacen. Poca broma. 6 mentes que ayer se expresaron como una. 
Hay quien quiso ver allí "solo" un concierto  más y no lo que fue. Otro evento de alta tensión; A Madriña en estado puro. 
Si bien aún es pronto para valoraciones, se ve que la "densidad emocional" de la acción dejó "touché" a algunos de nuestros asociados más cercanos. Tranquis, a nosotros también. No somos muchos, pero estamos muy cerca. Y de eso va esto...

Anyway, anyhow...
A Madriña en "servicios mínimos" non stop agradece a nuestro secretario saliente, que no silente, su rápida, sutil y sagaz crónica con la mirada de alguien que desde cerca  sabe ver más alla de las borrosas siluetas de 6 individuos que resultaron no ser ni negros ni gente joven.

O Comando Lura, seica, comenta (e ilustra con foto)

"Gente joven"
Triunvirato & Cunhas. 23_D. El Contrabajo, Vigo PO

En plena forma, coa proverbial capacidade performativa da Madriña, o Triunvirato deu mostras da vixencia xuvenil das súas propostas ... e non pecharon bocas: abríronas.
Un ruidoso público ficaba abraiado ante a sucesión de estímulos sonoros e vocais do noso favorito Trío de Ases, cun Trigo desencadenado, máis versátil e protagonista que nunca coa súa singular e máxica CigarBox, un TedHead entregado ao disfrute do directo, sempre él tan ocupado no deseño e na producción, e un Triqui encantado, enorme, con e sen micrófono. 
"Gente Joven"  23_D/ 2019 © Comando Lura
Os nosos heroes, como bos teloneiros, deron paso a outro trío de renome: os Cunha. Moi aseadas versións de clásicos de sempre presentáronse como contrapeso á heterodoxia madriñenta, executadas coa solvencia dos que saben o que se traen entre mans. O maior dos irmáns (outro Eduardo), inédito ata hoxe, deu boa e contundente base ao resto, cun baixo de liñas simples e ritmicamente impecables, coa inestimable axuda do menor (Andrés), mago e músico ao mesmo tempo. O do medio (Alberto), xa se sabe, coma o bó mestre, dá contido musical a todo o que fai.
E logo pasou o que tiña que pasar; subíronse a parella de tríos para xogar a partida da noite, demostrando o seu saber facer cunha ristra de clásicos de sempre, con panxoliña incluída, divertíndose facéndoo como só a xente nova experimentada sabe facelo. O público, coma ben destacou o frontman do sexteto, non deu pechado a boca.
Un privilexio ter a estés tipos tan perto ...
Saúde

A Madriña Bless You All ( Hoxe specially ao noso Comando Lura)

domingo, 13 de octubre de 2019

Pel di carota

Si la televisión era en "bianco e nero"... como ibamos a saber que la Pavone era "Pel di carota" ?  Curioso asunto el de las pelirrojas en b/n; Cousas de Ritas .
Si algo está claro es que con el paso de los años hemos aprendido algunas cosas que no sabíamos y al mismo tiempo hemos ampliado la perspectiva para poder relativizarlas. De lo visto y escuchado el viernes 11_0 en "La Txoko", presentimos que algo parecido les ha pasado a los Frying Luras. 20 años son muchos años y al mismo tiempo un soplo pero algo han conseguido, algo ha cambiado. No recuerdo ni cuando vimos a los FL por primera  vez ni cuantas veces los hemos visto pero lo que si recordaremos por mucho tiempo será el "20 Th Aniversario" con la presentación de su cd "Die Butch der Schätze".  Créetelo.
"Paco was there (too)" © Suso González
La primera en la frente. Exitazo de convocatoria y público entregado y del otro. No hay duda, la family Ojea acudió en masa, A Madriña no falló, el clan del Contrabajo abarrotó y los extras completaron el aforo del evento (o se quedaron en la puerta). A modo de intro y en La Reserva empanadas y tortillas, entrante perfecto para un posterior Rin-Ran (no fuimos los únicos).

"Nuestro Infiltrado" © Suso González
Ya en la "Txoko",  sonido compacto y potente, seica el mejor concierto que recordamos. Los 6 Luras no cabían (de contentos) en el escenario y se notó en el show. En el exterior había tanto "ambientillo" como en el interior (damos fé y más cosas). Inicio potente, final apoteósico y Si, de lo del medio no podemos hablar (ojo ! no somos los únicos). Dicen que hubo invitados en el escenario y que se olvidaron de nosotros. Bueno, estamos acostumbrados, es el sino de A Madriña. No son los primeros ni serán los últimos, so... perdónales señora porque aunque saben lo que hacen, son "jóvenes" y de Coia; que se les va a pedir...Smile. 

Anyway, Anyhow ...
"OrgullOjea" © Suso González
"La Txoko" no recordaba un abarrote tal desde los mejores Diciembres Tony Lomba ! Dentro y fuera muchas caras conocidas y A Madriña pasando lista en la calle. Un poema digno de los "R"/ Smile ... Geni, Acacia´s, Mateo, Antoine, Rafa, Claudel, Gravinsky, Lolina, Daly con su trouppe, Ppz, TH, TS, Durruti, La Neng,  Red Monkey, Alfonse, Tamara, Arturo, Pat, Epicúreo & Tommy Valley, Carmen, Güicha, Peich, Reindhart, Gonzo, Fabio "il Genovese", Edu Rollie, Paul & Marc bro´s in arms, Tito "Vb" plus family, "A Cereixo" y su club de fans y yo que se cuantos más... así como 170 extras (aprox) que disfrutaron de lo lindo mientras Suso González plasmaba todo en sus magníficas fotos b/n. Solo verlas pone la "Pel de carota" !!! 

"Happy Luras en su salsa" © Suso González
Al terminar, esperamos y esperamos ... pero nada, los FL no salieron a saludar. "No hay nada que hacer, el éxito los ha cambiado... bebamos para olvidar" Someone DixitY dicho y hecho, el Vitter nos acogió como si de nuestra casa se tratara y un par de horas later abandonábamos el local singin´ homenaje Lura incluído ... "Somebody put something in my drink" He said.


By the way...
Viva La Pappa col Pomodoro... che è un capolavoro" !! e ir aprendiendo el bailecito.

A Madriña Bless You All (Hoxe specially a Rita Pavone / Anche viva, sin dar aun "el estirón")
Smile Dancing with Pel di carota y atentos al final del "Teddy´s year" !!



Addenda.  Sabias que cuando el 13-Oct cae en domingo es "Teddy´s Year" ??? !!!
Pues eso, 2019 Teddy´s year  !! Felicidades a unos cuantos porque de Teddys en A Madriña estamos bien servidos: TedHead, EduRollie, EduPez, EduArmagh, EduMore, EduCunha, EduBrag, EduVersus !!! ...
Pois iso, Happy Day a todos eles.

jueves, 10 de octubre de 2019

Luras en "La Txoko"

Y en esto llegó el dia FL de Frying Luras !!! Mañana, el esperado 11-O. Mimá..!!!
Si !! El evento más anunciado de las redes sociales durante el último trimestre !!!
Dicen que hasta Mr. Zuckie ha comprado entrada (x si acaso). Smile.

Al grano...
Nuestros amigotes de Frying Luras cumplen 20 años de carretera y "Lunes a la sombra" (Si, en la de René hay buen rollo pero sol no). 20 años de conciertos, ensayos, subidas, bajadas, alegrías, penas y demás intrahistorias que darían para una enciclopedia (o una serie). Ahi queda.
Como grandes músicos y tipejos que son (certificamos ambos) no podrían celebrarlo de otro modo que grabando un disco y con fiesta y concierto en directo !!! Oh yeah !!!

"Rafa is watching you" / Smile
El evento es complejo y nosotros (sus followers) somos limitados. Por ello llevan 2 meses anunciando como y donde  será el acto pero... 
Aun así hay quien pregunta, es concierto o merienda-cena ?, hay cd y está a la venta ?...
A ver como os lo explicamos, queridos dummies Madriñentos ( y de las redes)... Let´s go !



A MADRIÑA Informa: Evento 20 Th Aniversario Frying Luras !!!

Primero. El dia . Viernes 11 de Octubre. (Ni el jueves ni el sábado)
Segundo. El lugar/los lugares. c/ Rogelio Abalde, Vigo, PO (una x encima de La Sede)
Todo un detalle, nos lo ponen cerca. Obrigado

Seguimos ?
El evento tiene 2 partes:
21:00. La Reserva (La merienda/cena) Musica de ambiente, charla, papeo y de tó.
22.30. La Txoko (Antes Fábrica de Chocolate) El concierto (propiamente dicho)

Final.
Hay que sufragar gastos ... tickets allí (si quedan) y venta anticipada premeiqui
El ticket da derecho a:
1. Entrada a los 2 eventos (Merienda/cena y Concierto)
2. CD. "Die Butcht der Schätze" (Reindhart sabrá / Smile)
y lo que más nos ha llamado la atención (y esta rompiendo las redes)...
3. Ver a Rafa Chao y a los Ojea en ropa interior y shorts  !!! (Gallumbos, Camiseta de asas  y pantaloncitos cortos respectivamente) !!! Smile !!! 


"Frying Luras en su salsa" ® by Simone Ortega
Nota. La verdad, el punto 3 no se si es lo que más me apetece o lo que más me inquieta. Smile again & Be happy my friend !! No sus lo perdais !!

Anyway, anyhow...
Estamos really happy ante la celebración 20 th Aniversario dos nosos benqueridos Luras. We wish you a Merry Xtmas , Happy new year y mucho ánimo y suerte para superar el maleficio del CD/Disco !!!!! 
By the way... 
Frying Luras forever !!! A Madriña bless you All meus !!

A Madriña Bless You All ( Hoxe Specially a los 6 Frying Luras)
(Havi, Ignacio, Rafa, Paco, Roberto e "Ceibe")

Addenda.
Listen. 
Frying Luras en Bandcamp !!! 
Art del CD by Gonzo !!!

lunes, 30 de septiembre de 2019

All you need is "Sinsalito" ®

El modo "Duna" veraniego de A Madriña tiene ya dos clásicos oásis en ese Baixo Minho que tantas alegrías nos ha dado ( y esperemos nos siga dadno). 
"Sinsalito" es uno de ellos, "Libre Albedrío" el otro. "O Rosal reigns !!!" Someone dixit sin faltar a la verdad. Los 2 Festivales Autogestionados (Música & Cinema) se han convertido en una referencia del ya antológico modus DIY Madriñento
That means ... "Do it yourself" o como diría o Pelda "Faino ti". Smile.

Como ya viene siendo tradición (too) después de un mes y pico de reflexión (eso es modo Duna y lo demás cuentos), el Comando Lura nos envia su certera crónica del evento que como cada año se supera reinventandose a si mismo. 
By the way...
Obrigado IO, obrigado Eugene por hacer de vuestra casa nuestro hogar. Un lujo.
A Madriña bless This place called "Martin". 
Y ahora... Al grano. Smile.

"Comenta o Comando Lura" : 
SINSALITO #3 / All you need is love
Martin, O Rosal, 11 de Agosto 2019

"Pois si.
Xa consolidado no panorama musical madriñento, e no que pode que fora a súa última ediçao, o noso festi de verán volveu axudar a reconciliarnos coa “especie” de bicho que somos ... Hai quen dí que a Madriña está a tecer fíos de irmandade e colaboraçao entre as creativas iniciativas desta moi froitífera comarca baixominhota (Sinsalito, CPK, Festival de Curtas-Libre albedrío ...) ... Mantéñanse, pois, atentos.


Os "EugeneLuries" (anfitrións) by Daly © 2019
Ao gran. Con ilusión como de rapazada, deixámonos ir outravolta, entre nós, en famiglia, na casa ...
Así, os anfitrións, sobrados de sentimentos e escasos de afinación, deron entrada a un non-stop de aportacións artísticas, máis e menos traballadas, que permitiron sacar para fóra (cada edición con máis calidade, firmeza e decisión) o que cada ún leva dentro, sexa esto o que sexa ...
As sensacións, magnificamente recollidas polo sorpresivo paparazzi Dal, foron placenteiras, divertidas e de moita complicidade, con disimuladas olladas ao ceo para asegurarse de que non se repetiría o “toldo-show” da edición anterior ... cousa que non pasou.
Así, houbo dancing e canting, en versións traballadas e improvisadas, houbo comercio e bebercio, houbo apertas e bicos, ... e ata aquí debo contar.
Un éxito, pois?
Rotundo"

Anyway, anyhow...
Evento 10/10, Anfitrións 12/11, Público Artista Enrollado y no enrollado todos guay, Staff inmejorable, sonido profesional, viandas y bebidas a mansalva, dancing by the moon & drinking without mosquitos. Se puede pedir más ? Todo ok, but ... algo en la crónica nos inquieta e intriga (a partes iguales); en concreto la frasecita "no que pode fora a súa última ediçao " ??? Como ? A ver... se nos pone todo en bandeja, se nos hace la boca agua, se celebran 3 ediciones y ciao ti diró ? Bueno, bueno... eso de "La última" lo veremos. 
Smile, count to ten  & then smile again.

Addenda. Sinsalitos varios. Presentes y ausentes... 
A Madriña ordena: ACCION PELOTEO a los Anfitriones YA !!!! 
Nos jugamos mucho chavalada !!! (Please, ser discretos, que no se note pero pasaremos lista... 25 comentarios mínimo /Sino habrá hondonadas de h. ya sus lo sabeis).
A comentar se ha dicho (positivamente ojo !! que me andais empanadillos/as).

Empiezo yo
A Madriña Bless You All (Hoxe specially a nuestros bienqueridos Eugene & Comando Lura sin los cuales todo esto no sería posible, su calidez, buen hacer, amabilidad, cariño y simpatía a raudales, generosiodad sin limtes, belleza incalculable, marco incomparable,...  puedo parar ? jajaja)

lunes, 4 de febrero de 2019

Knocking on Heavens Door

El comienzo de este 2019 no ha podido ser más trepidante en el mundo de A Madriña Asociados. Si no fuera porque a nosa signora tiene 1.000 brazos y algunos cuantos oídos más, se le habrían pasado eventos más que reseñables para la gacetilla Madriñenta. Uno de ellos ha sido la entrada en capilla de los Frying Luras. Y cuando decimos "capilla" queremos decir "Estudio de grabación". Tranquis, ellos están bien. Bueno... todo lo bien que se puede estar después de 20 años de R & R. Smile.
Al grano...
Se dice que hay una maldición en la relación O´Hea Bro´s y los estudios de grabación. Grabar y desaparecer es un clásico en su curricullum musical. Primero fue "Unión Penosa", disco y breakdown. Luego "Os Míticos", EP y cada uno pa´su casa... y AHORA y para romper con el maleficio, ahi los van.  Eso es tener las cosas claras. Eso es tentar a la suerte y lo demás cuentos chinos. Como acabará la cosa ?  Por lo menos ya tenemos testamento sonoro !!! Ahi están, jugando con fuego y llamando a las puertas del cielo. Smile.
Anyway, anyhow...
Buena suerte amigos, si lo superais, esta será la definitiva !!! (o no) Good Luck.
By the way, así lo ha visto y sentido o noso Comando Lura.


"Luras en conserva"
Comenta o Comando Lura

"Pois si. Vai para vinte anos de compartir música -entre outras cousas- e, coma froita ben madura, é este 2019 cando (aínda non sabemos moi ben por qué) os Frying Luras nos pechamos a gravar algúns dos temas que máis nos andan a rebumbiar agora na cachola.

Moi ben guiados por Javi Vicalo no seu acolledor estudo The Dub Yard, dimensionamos o traballo no rexistro de 8 “temazos” elexidos entre todos, a gravar en cuasidirecto durante a última fin de semana de xaneiro. Alí estivemos Rafa, Havi, Rubé, Paco, Josito e un menda, coa rara sensación de comezar a rocanrrolear ás 10, 30h da mañá, o nunca visto.

“Présa”, “Cansado”, “Sucedáneo”, “Evolution”, “Medo me dá”, “Mar adentro”, “Autónomo 2.0” e o explosivo “Nada tuyo” foron os temas agraciados coa fortuna de ser tratados agora con máis mimo, para a posteridade (¿?), do máis do medio cento que compoñen a temateca lura.
O´Heas knocking on heavens door
E así comezamos, batería, baixo, guitarras (e o Ewi de Josito), tema tras tema, demostrándonos novamente que o ensaio e o traballo continuado sempre dá froitos espectaculares. Dúas tomas por canción (agás “Nada tuyo” que saíu á primeira e así quedou) para asegurar opcións, e chegado o mediodía xa estaba rexistrado o básico de seis dos oito. Na tardiña, despois de acometer os dous que quedaban, tocoulle á sección ventos (trompeta, ewi), e logo voces e coros. Con detalles na percusión e unha primeira escoita, marchamos contentos (algúns, moi contentos) ata o día seguinte, no que se foron matizando detalles (rematar voces, reforzar a presencia dunha melodía, corrixir algún gazapo, repetir aquel solo, ...), deixando listo o traballo para as mezclas e axustes, antes da súa masterización.

Gravar en serio, aínda que laborioso e mesmo tedioso por momentos, é unha experiencia única que todo músico -e todo aprendiz de músico-, debería ter nalgún momento da súa traxectoria. Permite deter o tempo, se así o queres, en cada compás, en cada nota, proporcionando unha perspectiva diferente do que podes levar facendo, totalmente convencido, durante anos. Ademáis, a relación cos demais instrumentos da banda estréitase ata o punto no que fas teu, todo: o potente solo de guitarra de Paco, un charles aberto ao mundo de Rafa, esa nota imposible da trompeta de Havi, a sorprendente liña esperada do meu baixo, a man dereita da guitarra rítmica de Rubé e a súa voz única e rasgada, o sutil arranxo do saxo midi de Josito, os coros tan ben decorados por Rafa e Havi, ou a pandeireta que dende atrás dá ese plus de alegría ... Todo en caixa.

Entendes, entón, a quen pensa que o estudo de gravación é un sitio (o sitio) esencial para o músico e para a música, e mesmo aos moitos que o prefiren ao directo.

Creo que nós aínda non chegamos a iso ... "

En fin... Estudio o directo ?... o mejor dicho, porqué elegir?

A Madriña Bless You All ( Hoxe Specially a los Fryin´g O´Hea Bro´s)

domingo, 23 de septiembre de 2018

A Madriña Bless Sinsalito # 2

A Madriña ricorda:
Este ano o "Modo Duna"/ Servicios mínimos de A Madriña foi trepidante. Aínda asim, de todos os eventos realizados,  un dos actos máis emotivos do Summer 18´ para as "Famiglias" Madriña, foi sin lugar a dudas o festival "Sinsalito # 2" !!
Como xa é tradición no evento Rosaleiro partimos da casilla de saída cunha invariante impagable, os nosos dears anfitrións :  
O Comando Lura plus Eugene !!!
Todo imposible, todo inviable, todo inenarrabble sen eles, por iso a primeira na fronte: 
Obrigado Amici !!

Unha das características desde a primeira edición de este xa clásico evento Madriñento é a súa continua mutación. Naceu coa intención de mutar ano tras ano nuha liña muy Madriña. O ano pasado estivo moi ben pero algo faltou. Este ano aínda estivo xenial, pero podemos facelo mellor !!! Que pasará o ano que ven no Sinsalito #3 ... ? Qui lo sa, A Madriña dirá (ou non). Créetelo.

By the way ...
Deixemos falar a Giorgio d´Lura e o seu "Ricordos do Sinsalito # 2"

"Cómo facer unha crónica do Sinsalito #2?
Qué palabras deberiamos usar que axuden a que, quen non estivo, se poda facer unha idea do que alí sucedeu? A pesar da contrastada (¡¡??) experiencia periodística de quen subscribe, recoñezo as limitacións coas que parto.
Como cada unha das actuacións da tarde noite do pasado 12 de agosto, esta crónica quere ser algo único, e non poderá ser, porque cada lectura será diferente, perdéndose esa característica de singularidade que sí tiveron as pequenas/grandes obras de creación artística que disfrutamos esa xornada en Martín-O Rosal.
Un setlist de 25 temas, máis bises, dá fé do éxito de participación e implicación.
Tódolos que estaban, eran.
Sobre unha base musical conformada sen ensaios, TedHead (Les Edouard) -guitarra, ukelele e piano-, o mítico Havi O -trompeta, guitarra- e o anfitrión Comando Lura -contrabaixo e guitarra-, conformaron a escenografía por onde todos os asistentes (e asistentas) pasaron a dar o mellor que tiñan, con graza, intención, nervos e cachondeo, creándose a cada pouco unha atmósfera creativa e de risas que nin a chuvia foi quen de afogar.
Porque cando ía comezar o espectáculo, comezou a chover ... e comezou o espectáculo ... o espectáculo de activarse en todos o modo “toldo”, sacando de cada ún o enxeñeiro que todos levamos dentro ...
Non quero destacar ningunha das actuacións porque todas tiveron o seu mérito e a súa graza. Pero non podo deixar de citar ás “Eugene All Beautiful Dancing Sisters” porque co seu “Mamma mía” nos deixaron a todos sen palabras, polo que están moi dacorde coa inspiración desta frustada crónica.
Sinsalito #3? ... vaite anotando (e preparando, porque, con estes, nunca se sabe)"

By the way ...
That´s all Folks !!! No plásticos, no fotos, no videos, no redes, no barbas, no nothing. 
That´s our Sinsalito #2, o Festival máis retro ao norte do río Pecos (antes Minho). 

That is for you ... 
que queres estar "in" mentras nos soñamos dia e noite con estar "out".
Obrigado too a todolos presentes !!! " Sen voçe meu amor eu non só ninguem "  

A Madriña Bless You All (Hoxe Specially a Eugene plus Comando Lura)

domingo, 22 de octubre de 2017

"O Monte é noso" Llorenç dixit

"O Monte é nosso" (1978) es un interesante documental sobre el monte comunal en Galicia y su relación con ICONA, La Guardia Civil, Franco, las celulosas, el abandono del rural, la emigración etc. En su casi ya 40 aniversario, muy recomendable su visionado para ampliar las miras y empezar a entender porque estamos donde estamos. Obrigado Llorenç Soler.



Nota. Llorenç Solerrealizador valenciano nacido en 1936, autor de "O Monte é nosso"(1978),  "I Seminario de Arquitectura en Compostela" (1976) y "Autopista unha navallada á nosa terra" (1976) premeiqui

A Madriña Bless You All ( # Lumes Nunca Máis)


Addenda. Al hilo de la cuestión, uno de nuestros enviados especiales a los actos # Lume de hoy en el DC nos envía un ... "poema" ?. Juzguen y clasifiquen Vds (si pueden)

"Depredación

Oposición. Lexislación depredación, extracción, eucaliptación.
Postdepresión. Indignación. Indefensión.
Manifestación. Mogollón. Indignación ... Insolación.
Ensoñación. Unión. Ilusión ... Predecepción

Ordenación???

(A nosa paisaxe mingüa cada día,
avasallada polo bandullo insaciable)

EucalipSTOP

MinaSTOP

Organiçaçao" 

Non diu res. Abraiado me´quedado. Pa' mi que esto es cosa del Comando Lura. Smile.

A Madriña Bless You All (Poetas incluídos)
Y hablando de poetas, por cierto...que fue de "Johnny S" ? Smile. We love you, man.

sábado, 30 de septiembre de 2017

"És només pan tumaca però m'agrada"

En plena jornada de reflexión del 1-O (seica más necesaria que nunca ... ) hemos recibido el informe de nuestro agente enviado a Barcelona para tomar el pulso a la ciudad. El encargo de A Madriña era claro : "R&R, Expo´s, Procés, de Comer y de Beber". Y como nuestro agente es un hombre de orden y sabe que el mismo no altera el producto, se ha aplicado bien. Hoy mismo hemos recibido un texto que a modo de envoltorio de un "pan tumaca", apareció en el buzón de La Sede en Vigo, PO. Así nos llegó y así se lo presentamos, "No filter" !!

Sin más, con todos Vds...!!!
Comenta o "Comando Lura" 

"Stones, steladas e ... Bowie"

Regaleille ao meu fillo, polo seu cumpreanos, dúas entradas para ver aos Rolling Stones en Barcelona o 27 de setembro de 2017, feliz día no que cumpríu a mítica idade de 20 anos. E íl agasalloume escolléndome a mín para acompañalo. O amor, amigos, éche así.

Alí fomos os dous en viaxe express, acollidos polo meu moi querido afillado, residente na capital catalana, quen ademais nos recomendou visitar a expo "David Bowie is", dándolle así novamente sentido ao dito de que o amor enxendra maravillas.

Pois ben, en pleno Procés, alleos ao mar de esteladas e a ese ruído machacón que está a facer supurar á España máis casposa e facha, poidemos contemplar e disfrutar, os dous, de dous dos fitos máis emblemáticos do R'N'R (sí, con maiúsculas): David Bowie e Rolling Stones.

A exposición sobre Bowie no Museu del Disseny de Barcelona é unha maravilla que ninguén (fan ou non deste monstruo da innovación e da creación) debería perderse. Técnicamente impecable, amosa e profundiza na vida, contexto e obra do xenial e camaleónico artista, de xeito riguroso e con materiais e documentación orixinais, acompasando o seu percorrido coa banda sonora creada polo protagonista das probablemente maiores e máis fondas transgresións que sufríu a música e a cultura a partir dos vitais anos sesenta. A sala final da exposición é tan impresionante que non dás atopado o momento de marchar. En resumo, sofisticación, complexidade, liberdade, autenticidade, creatividade, ... moita e maiúscula emoción.

Set List Barna © 2017
Aínda coas pupilas e as orellas sobreexcitadas, achegámonos ao Estadio Olímpico "Lluís Company" (sí, aquel President da Generalitat fusilado por Franco unha vez rematada a infausta Guerra Civil, ... qué actual) para disfrutar das súas satánicas maxestades, e abofé que o fixemos. Os Stones son aó rock and roll o que o osíxeno é á vida ... non se entende sen eles. Cun Keith Richards moi menguado, pero cun Mick Jagger inmenso e un Ronnie Woods pletórico (do"vello" Charlie Watts non hai moito que dicir; coma sempre, parece que non está, pero íl só mantén ritmicamente a toda a banda -seica tragou un metrónomo cando era novo-), xunto co resto de músicos contratados (coros, teclados, metais e ese inmenso baixista chamado Darryl Jones), fixéronnos disfrutar como nenos pequenos. Este efecto acrecentouno un escenário engalanado con catro xigantes pantallas de video de calidade incríble, xestionadas por unha creativa realización máis que sobresaínte. Un setlist puramente stoniano -que comeza con Sympathy For The Devil e remata con (I can't get no) Satisfaction-,  fixo honor ao nome da xira: "No Filter". Non había que presentar disco novo; só había que disfrutar, de novo, cunha chea de temas míticos.
Está claro, só é rocanrol, pero gústanos ..., e moito.

E todo esto ao abeiro dun momento histórico para Catalunya e para esta "manta de retallos" que chaman España. A mín o sentimento "patriótico" (sexa cal sexa a patria) resúltame antigo, desfasado e inútil. E, no que está a pasar agora en Catalunya, esa idea abstracta (a patria) semella ter máis protagonismo, en ambos lados, que a xusta reivindicación de máis democracia, que a denuncia do evidente déficit democrático consustancial ao "Réxime do 78" (forzada prórroga do anterior réxime franquista, cousa cada día máis evidente), e mesmo que a permanente e necesaria demanda de maior xustiza social, aínda que todo se nos presente emborronadamente mesturado. De calquera xeito, vendo o que hai, quén non quixera marchar desta España paleta, inculta, rancia, corrupta e reaccionaria? A "rebelión" catalana ten a miña simpatía nunha relación directa á ira que desata na base ideolóxica facha desta sociedade orfa da "memoria da liberdade".


A música e a vida seguen a nos indicar que a única patria do home é a súa infancia. E a felicidade do meu fillo recordoumo.

Molt Mac o Comando Lura !!! Como siempre, situado en el lugar preciso y en el momento oportuno. Y por cierto, si "el envoltorio" estaba bien, imaginaros lo de dentro !!. Dicen que el que se lo zampó, aun está cantando en Churruca "És només pan tumaca, pero m´agrada". Cousas veredes.

A Madriña Bless You All hoxe specially ao Comando Lura e ao seu "pequeno" besbello
Addenda de última hora !!!
Bon Viatge al nostre guerrer que con los "japos" se va de "lecer" !!!
Iremos informando de las aventuras y desventuras de Adolph "El Epicúreo" plus One en Japón. Smile y esté atento a nuestro dial.

miércoles, 6 de septiembre de 2017

Our Own & Private "Sinsalito"

Una de las cosas más curiosas de A Madriña es la gran variedad de tipologías de acción que ha tanteado y tiene en su ya extenso curricullum. Hacer un listado sería interminable, por lo tanto tranquilos/as ni lo intentaremos. Eso si, una cosa está clara, si alguien propone algo "nuevo" (o que no hayamos hecho), tiene un 99 % de posibilidades de que se lleve a cabo. Créetelo.

Acción "Dous"/ Martin © Rojea
La Acción "Dous" ha sido un ejemplo claro. Nueva tipología. Multidisciplinar y atacando desde varios frentes coordinados. Participando en ella gran cantidad de Asociados de forma totalmente desinteresada y entregados a la causa. Música, prensa y radio plus crowdfunding (please que sea el último/ no more/ Smile). La Acción cumplía tres requisitos previos imprescindibles: "Minusvalorada" desde dentro de la plataforma (eso es fundamental), "Incomprendida" desde fuera (como debe ser) e "Increíble" para todos hasta que se hace realidad. Al final, como siempre, todo sale sobre ruedas y nosotros poniendo pegas. Un "clásico" ya escrito.
La idea cumplía todos los requisitos señal de que era una acción diseñada en exclusivo para A Madriña. Y así fue, un éxito una vez más que el Comando Lura desde muy cerca sintió asi...

Comenta o "Comando Lura" (seica).
"Dous" en Martin. Agosto 2017
Crónica MMD (MadriñaMartín Dous)

Live at the "Quintanilla" © Rojea
"Poucas, moi poucas, son as veces nas que o programado resulta mellor, cando se concreta, que a versión máis optimista imaxinada.
O 12 de agosto de 2017, con 32 persoas de testemuñas, e grazas ao saber facer da Madriña e de Pablo e Fernando (Dous), grazas á bondade climática baixomiñota e tamén, por qué non dicilo, á proverbial hospitalidade rosaleira, os astros xuntáronse e dixeron: Sí, esta vai ser unha delas.

Looking to the "Sotoboske" © Rojea
Unha primeira versión acústica de Dous deu pé a un estado como de trance colectivo, de valoración axustada do silenzo, do ritmo, da melodía, e o luscofusco permitiu que ese estado de simple pero completa valoración do privilexio, levara aos presentes, de xeito natural, da comida á bebida, da conversa á música e ao sentimento confirmado do único que é cada momento vivido, cando estás en harmonía co momento mesmo.

Cando a noite dominou o escenario, compartindo espazo a luz artesana e a súa ausencia, a lúa veu saudar e, gustoulle tanto o que alí mirou e escoitou, que citou ás estrelas para que, dun xeito fugaz, participaran do revoltallo de emocións que se foron citando alí dende a tardiña.
Sesión de "Hipnóse Kolectiva" © Rojea
A traballada posta en escea de Fernando e Pablo (tanto monta), que non reservaron cáseque nada para outra ocasión, propiciou que a súa vérsión electrificada inundara o solpor e a noite mesma, entre acordes imposibles e melodías distintas pero non distantes, co sólido soporte do clarinete baixo, percusión nas extremidades e demais compoñentes do seu máxico son, levándonos de viaxe polo mundo adiante a golpe, no fundamental, de man dereita do xenial guitarrista e sempre ben arroupado polas certeiras e rítmicas notas dese mago do vento-madeira.
Síntoo moito polos que alí non estivéchedes, e congratúlome, certamente, por ser un dos privilexiados que alí sí estivo. 
Ben polo noso "Sinsalito" particular; moi difícil de mellorar, pero que se repita ..."


A Madriña obrigada ao Comando Lura plus Eugene, a los 4 mosqueperros (Dal, Adolph, TS & TH), a Martín por ser así lugar ideal, a las "Famiglias" por su comprensión, a los extras y figurantes asistentes por su arrojo y como no, a "Dous" (Paul & Fer) por su saber hacer impagable. Obrigados a tutom.

A Madriña Bless You All from his own & private world of yours & still "Keep on running"

Addenda. Mañana Viernes 8 set , as 20:00 e no Instituto Camoes no Casco Vello de Vigo, PO e nas "II Xornadas do mar": "Dous" e a "Viaxe de YoYo".